Bij het leven hoort verlies en bij verlies hoort rouwen. Elk rouwproces is uniek maar leren omgaan met het verdriet, de angst en de boosheid is universeel. Verlies heeft echter niet enkel emotionele gevolgen maar kan ook het zelfbeeld, sociale contacten en zingeving verstoren.

Emoties en hun impact kunnen in beeld zichtbaar worden. Dit kan vanuit het denken in symbolen en figuren maar ook vanuit bewegen en intuïtief voelen. Wat letterlijk gevoeld wordt in het lichaam komt via beide handen in beeld via pastels, verf, inkt, klei, gips... Zonder resultaat voor ogen ontstaat er een beeldend werk analoog aan de eigen belevingswereld.

Levensloopproblemen kunnen je flink uit evenwicht brengen. Het is opnieuw zoeken naar balans in je voelen, denken en doen. Beeldend wordt wat speelt zichtbaar en tastbaar. Dit biedt zowel troost, inzicht als (h)erkenning voor jezelf en je omgeving.

Cliënt aan het woord 

Een trauma is een onverwerkte gebeurtenis in het verleden. Heb je vroeger of misschien zelfs recent iets heftigs meegemaakt of zien gebeuren? Deze gebeurtenis kan bijvoorbeeld betrekking hebben op een ongeluk, mishandeling, scheiding, ontslag of het overlijden van een dierbare. Als je deze gebeurtenis niet goed hebt kunnen verwerken spreken we van een trauma. Het kan zijn dat je iets meemaakt dat zo heftig is, dat het lijkt alsof jouw geest een klap heeft gekregen. Je bent na het trauma vaak bang, boos en/of eenzaam. Dit maakt het verwerken van het trauma moeilijk. Heeft de gebeurtenis nog steeds invloed op jouw leven? Dan doe je er goed aan hier met een psycholoog/psychotherapeut over te praten. Want gelukkig is een trauma wel goed te behandelen.

Dat vroegkinderlijk trauma gevolgen heeft voor de hechting van het kind, is algemeen geweten. Maar de gevolgen van hechtingsproblemen zijn nog onvoldoende gekend. Kinderen worden dan ook vaak verkeerd gediagnosticeerd, zelfs door professionals. Daarom krijgen veel kinderen en volwassenen het label ADHD, PDD-NOS of ADD. Uitgebreider onderzoek via familiegeschiedenis en context toont vaak een heel ander beeld.

We hebben allemaal een rugzakje dat we meedragen. Maar soms is het goed de inhoud even te controleren en te zien hoe we die rugzak een beetje lichter kunnen maken of herschikken.

Elke keer hetzelfde patroon. Hoe doorbreek je het? Wat is er nodig?

Wat als het even moeilijk loopt? Als je niet meer weet wie je bent, wat je wil en hoe?